افراد خواسته یا ناخواسته جرمی مرتکب شده و یا به دلایلی از جمله بدهکاری مالی و جرائم غیر عمد بنا به قانون وارد زندان می شوند.....
شاید اگر منصف باشیم بپذیریم بسیاری از افرادی که مرتکب بزهکاری و ناهنجاری می شوند کمتر مقصرند، بپذیریم که جامعه اعم از نهادها ی فرهنگی ، اقتصادی و حمایتی و اجرایی اگر هر یک به نحو مقتضی وظایف خود را آنطور که باید به سرانجام برسانند ، می رساندند کمتر فردی داخل زندان می شد و ناهنجاری های کمتری در جامعه پدیدار می گشت.
حالا که ابر و باد و …. و افزونتر از همه خود فرد در بزه مقصر شناخته شده اند بایستی اندیشه ای شود!
فردی که وارد زندان می شود از نظر رفاهی، بهداشتی و درمانی، ورزش و آموزه های تربیتی و فرهنگی، آموزش فنی و حرفه ای و… برای وی مهیاست ، مکانی راحت از نظر فضا اما فکرهای آشفته در مورد خانواده اش….
خانواده زندانی مرتکب چه گناهی شده است؟؟
خانواده ی زندانی در ارتکاب جرم سرپرست خود آیا تشریک مساعی نموده و یا بی خبر از همه جا سر بر بالین تفکری مجرمانه نهاده اند؟
زن، دختر، مادر، پسر، و پدر در فراق سرپرست خود بیچاره می شوند!!
آنان زندانیانی هستند که در قفس بی آبرویی، بی کسی،انگشت نمایی جامعه، خطرات و اسیب های فراوانی به خود تنیده اند!!!
گناه آنان چیست؟
خانواده ؛ این مقدس ترین واژه زندگی در کنار حبس سرپرست خود گرفتار چه بلاهایی که نمی شوند!
منصور بیژنی مدیر کل زندان های کهگیلویه وبویراحمد می گوید: خانواده زندانیان، به دلیل شرایط روزگار و گرفتاری سرپرست خانواده از حضور و تامین معاش آن بی بهره می مانند و بسیاری از فرزندان آن ها با مشکل روبرو می شوند و همسران باید نیازها را تامین کنند که این موضوع برای مدیریت زندگی سخت است.
وی بیان می دارد: در اینجا حبس برای فرد متخلف است اما اطرافیان او نیز از این وضع متاثر شده و چالش های زیادی برای آنان ایجاد می شود و بر اساس قانون و عرف نباید در پی مجرمیت و تخلف یک فرد، افراد دیگری مجازات شوند اما به طور غیرمتسقیم خانواده زندانیان از این مجازات اثر می گیرند.
…. جامعه نیز به دلیل ناشناختگی بسیاری از مسائل، نسبت به خانواده زندانیان و مظلومیت آن ها نگاه خوبی نداشته و در برخی از مواقع به خانواده زندانیان به نگاه افراد بزهکار و حتی مجرم نگاه می کنند.
بیژنی کمک به کاهش مشکلات خانواده ها را ضروری می خواند و اذعان می دارد: خانواده زندانیان شرایط سختی را سپری می کنند و آسیب های اجتماعی آن ها را تهدید می کند که برای کاهش مشکلات آنان همه بایستی خود را خیر بدانند و از هیچ کمکی به آنان دریغ نورزند.
مردم نوع دوست و یاری گر: کمک به خانواده های زندانی را تکلیف و وظیفه خود بدانیم، نگذاریم با بی تدبیری و بی مسؤلیتی و عدم حمایت و مساعدت های ما اشکهای دختران و پسران معصوم خانواده های زندانیان جاری شود.
نگذاریم پنجه بزهکاری و چرخه جرم و جنایت در این خانواده ها ریشه بدواند؛ که در آن سرای جوابگو خواهیم بود…
با مراجعه به انجمن های حمایت زندانیان در سراسر استان و اداره کل زندان ها نسبت به شناسایی و کمک های مادی و معنوی به اینگونه خانواده های دریغ نورزیم…
قرب الی الله و جامعه عار یاز بزهکاری را آرزو کنیم ….
