به نام خداوند جان و خرد
کزین برتراندیشه برنگذرد

آدمی وقتی پابه عرصه هستی نهاد،خالق زیبایش علم ،دانایی و اندیشه پاک و سبز بارانی را در جسم خاکی اش به ودیعه گذاشت.دانستن و فهمیدن را حق او دانست وچه زیبا در نهانخانه دلش جای دادتاخودش راباآن عجین وزین نماید و زیباتر آن که آدمی را خطاب کرد؛ بخوان به نام خدایی که خلق کرد تورا،،،وارزش قلم را از خون شهیدان راه حق و آزادی والاتر دانسته که این خود برای تشنگان دانایی و معرفت الهی افتخاری بس بزرگ ودرواقع “اوج افتخار است”

آری اندیشیدن و قلم زدن در مسیر ارزش های الهی و انسانی موهبتی بس بزرگ است که جویندگانش قدرش را می دانند و سرازپانمی نشاسند و در پی وصالش نه سال ها و روزها بلکه ثانیه های را قدرمی دانند و به انتظار می نشینند،،،ثانیه هایی که برای بشر خاکی در راستای بهشت کردن همین دنیا در حکم کیمیاست. تغییر و تحول به سمت پویایی و بالندگی همزاد انسانها بوده و هست و به راستی دانش و خرد چه ها که نمی کند؟؟؟جهانی تازه با رخدادهای زیبا و شگفت انگیز،،، حال گرنیک بنگریم این تازه اول راهی است که علم نشان می دهد. روزی خواهدآمد که آیندگان روزگار مارا قدیمی پندارند و بگویند که اینان چه روزگاری داشتند!!!آری بدون شک آن روز خواهد آمد.روزی که انسانها با کره خاکی غزل خداخافظی بسرایند و در کرات دیگرمغرورانه سیرنمایند، نام وآوازه آنان اسب طرب از گنبد دوار برهانند…
خالق اختراعات حیرت آوری باشد که ما حتی آنها را در عالم خیال هرگز نخواهیم دید.آری علم، قطار سریع السیری است که هرگز از حرکت باز نخواهد ایستاد. خوش به حال سرنشینان این سفینه رؤیایی علمی که شتابان در مسیر تعالی و رفاه بشريت درحرکتند و رؤیاها را جامه عمل می پوشانندو بدا به حال آنانی که با تفکر قرون وسطایی در راستای بدبختی ملت ها دنده عقب می رانند!!!کاش ما ایرانیان کمی حافظه تاریخی خود را مرور نماییم که روزگاری خورشید علم در آسمان زیبای پارسیان همیشه سرافرازمی درخشید و فخرزمان بودند و بزرگ زمانه،،، کاش در ذهنمان گذشته پرآوازه خویش را تداعی نماییم.
روزگاری امپراطور علمی بودیم و مایه رشک جهانیان،،،
حال ماراچه شده است که آن کاروان زیبای دانش کم رمق و کمرنگ شده است؟؟؟ باید حقایق را گفت که به لحاظ علمی جایگاهمان در جهان مطلوب نیست …چرا آن بهار زیبای علمی با آن همه عظمت در طول تاریخ اکنون خوش نمی درخشد؟؟؟،، اندیشه پاک و سبز الهی را پاس بداریم که همانا بارانی است زلال که پیام آور بهاران زیباست. بدون شک علم گوهری بی بدیل و طلایی است که خدای بزرگ به بندگانش ارزانی داشته تا با آن جان و درونشان را با ارزش های ناب الهی آراسته و دنیایشان را چنان بهشتی زیبا نمایند.

مدرسه امروز مدرسه دیروز نیست. نسل ها متفاوت و شرایط زمانه طور دیگری است. طرحی نو می خواهد مبتنی بر آموزش وپرورشی پویا و بالنده…. خلاقیت و نوآوری در آن موج زند.مدرسه برای دانش آموز باید اوج شادی و نشاط باشد نه ملال آور،،، فرایند یادگیری کیفیت بخشي باشد و کارآفرین.. آموزشی وپرورشی تحول گرا ، مترقی و پیشرو‌ در همه زمینه ها… معلمان به صورتی تخصصی و با گذر از هفت خوان رستم گزینش شوند همراه با حقوقی مکفی و با ارتقای منزلت اجتماعی خاص… بدانیم که سرمایه گذاری در آموزش وپرورش اوج قدرت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی هر کشوری است.

همراه شوبرادر با کاروان دانش که تنها راه تعالی چنین است. همت و تلاشت در عرصه دانش روز افزون باد.تا از آسمان ایران باران علم بباردخاکش شود طلایی،بهار شود به راستی و خورشید وجودش مقتدرانه وروشنانه بر تارک جهان هستی بدرخشد که آرزوی هر ایرانی چنین است
به امید تحقق آن روز زیبا

رادمهر موسوی فعال فرهنگی