فردا هفدهم ماه ربیع الاول خجسته میلاد با سعادت حضرت محمد (ص) و امام جعفر صادق (ع) است و انجام اعمالی همچون نماز و روزه در این روز دارای ثواب و فضیلت بسیاری است.

به گزارش  امید دنا ، ۱۷ ربیع الاول در میان اعیاد این ماه از جایگاه و اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، چراکه مصادف با روز خجسته میلاد حضرت محمد (ص) و امام جعفر صادق (ع) است.
 هفده ربیع الاول یکی از چهار روز پرفضیلتی در طول سال است که مستحب است روزه گرفته شود. همچنین یک سال پیش از هجرت رسول خدا (ص) از مکه به مدینه، در چنین شبی معراج آن حضرت صورت گرفت. (قبال، صفحه ۶۰۱)
بر اساس روایتی مشهور از علمای امامیّه، روز هفدهم ربیع الأوّل، روز ولادت با سعادت رسول خدا حضرت محمّد بن عبداللّه (ص) در شهر مکه است. زمان ولادت ایشان هنگام طلوع فجر، روز جمعه، سنه عام الفیل بوده است. (مصباح المتهجّد، ص ۷۹۱ و اقبال، ص ۶۰۳)
عام الفیل سالی است که ابرهه با لشکرش که بر فیل سوار بودند به قصد تخریب کعبه آمد، ولی همگی نابود شدند.
در این بخش از دین و مذهب نمناک اعمالی که برای شب و روز ۱۷ ربیع الاول در کتاب مفاتیح و منابع مذهبی سفارش شده است را ارائه می‌کنیم.
 مهمترین اعمال شب و روز هفدهم ربیع الاول:
غسل:
غسل به نیّت روز هفدهم ربیع الاول. (فلاح السائل، صفحه ۶۱)
روزه:
روزه که برای آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتی از ائمّه معصومین (علیهم السلام) آمده است:کسی که روز هفده ربیع را روزه بدارد، خداوند برای او ثواب روزه یکسال را مقرّر می‌فرماید. (اقبال، صفحه ۶۰۳)
صدقه:
مسلمانان در روز ۱۷ ربیع الاول تصدّق و خیرات نمایند و مؤمنین را مسرور کنند و به زیارت مشاهد مشرّفه بروند. (مفاتیح الجنان، فصل نهم، در اعمال ماه ربیع الأّوّل)
زیارت پیامبر اکرم (ص) از دور و نزدیک:
 رسول خدا (ص) فرموند:
هر کس مرا زیارت کند، یا یکی از فرزندانم را زیارت کند، من هم روز قیامت به زیارت او می‌روم و او را از هول و هراس‌های قیامت می‌رهانم. (بحار الانوار، ج ۹۷، ص ۱۲۳)
 تکریم و بزرگداشت ۱۷ ربیع الاول:
 تکریم، تعظیم و بزرگداشت این روز بسیار به جا است، مرحوم «سیّد بن طاووس»، در اقبال، در تکریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اوّل عالم امکان و سرور همه ممکنات حضرت نبیّ اکرم (ص) سفارش بسیار کرده است.
عیدی گرفتن:
به آنچه موافق حقیقت عید است (عمل کند) یعنی به آنچه که در شرع وارد گشته نه آنچه خلاف مقرّرات شرع باشد. (المراقبات، ص ۸۱ – ۸۴)